Gods among us-part I

EN: Oh my god, she thought. Will he recognize me? If yes, what should I say? How should I behave?
She was on the train, going to a job interview. She was looking outside the window and she could not stop thinking everything that happened the previous weeks. How is it possible, someones' life to change so much, within only a few days? Now, everything makes sense. It feels as if everything falls into places.
"What are you thinking?" Phil asked her.
"Everything that happened the past few weeks" she answered.
"Quite a shock ha?"
"I'll say! I am so stressed at the moment. How will I know if he recognizes me or not? What should I say? What should I do?"
He laughed.
"Relax, he said. It's almost impossible to recognize you immediately. Do you remember how much time you needed to remember us? It took me like a year to start remembering."
"True!"

"What you have to keep in mind, is that you should not push him to remember and you should avoid the words that we have discussed. These words should be used only in an urgent situation, because they can be very painful. He has to remember on his own."
"Yes yes you are right. How many times have you done this?"
"Three times so far, he smiled. As you know, I was the first one to remember so I had to search for the rest of you."
"Is the only one missing, right?"
"Yes, he is the last one. As always" he said whilst rolling his eyes.
Nora smiled.
"I am curious to meet him."
"You haven't seen any picture of him have you?"
"I have seen just one, but it was not clear enough, so I could not see his whole face."
"I see. Well, we are getting closer and if we want to succeed, we need him, otherwise....I do not even want to think what will follow if we fail."
Nora touched his hand.
"Hey" she said "We will make it. We always do, and this time, will not be any different."
"Yes , you are right" he said. "We will not fail!"
They smiled at each other and they looked outside the window as the train was reaching its destination...

GR: Θεέ μου, σκέφτηκε, θα με αναγνωρίσει άραγε; Κι αν ναι, τί να πω; Πώς να συμπεριφερθώ;

Ήταν στο τρένο, πηγαίνοντας στη συνέντευξη. Κοιτούσε έξω από το παράθυρο κ σκεφτόταν όλα όσα έγιναν τις προηγούμενες εβδομάδες. Πώς είναι δυνατόν η ζωή κάποιου να αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε λίγες μέρες; σκεφτόταν. Τώρα όλα βγάζουν νόημα. Νιώθω πως όλα έχουν μπει στη θέση τους.

„Τί σκέφτεσαι;“ την ρώτησε ο Φιλ.

„Όλα όσα έγιναν τις προηγούμενες βδομάδες“ του απάντησε κοιτώντας τον.

„Σου ήρθε ξαφνικό ε;“

„Ναι, πολύ θα έλεγα. Είμαι πολύ στρεσαρισμένη αυτή τη στιγμή. Πώς μπορώ να καταλάβω αν με αναγνωρίσει ή οχι; Τί πρέπει να πω; Τί πρέπει να κάνω;”

Ο Φιλ γέλασε.

„Ηρέμησε“ της είπε. „Είναι σχεδόν απίθανο να σε αναγνωρίσει αμέσως. Θυμάσαι πόσο χρόνο χρειάστηκες να μας θυμηθεις; Ακόμη κι εγώ, χρειάστηκα έναν χρόνο να θυμηθώ τα πάντα.“

„Όντως.“

„Αυτό που πρέπει να έχεις στο νου σου, είναι ότι δεν πρέπει να τον πιέσεις να θυμηθεί και πως θα πρέπει να αποφύγεις τις λέξεις που έχουμε ήδη συζητήσει. Αυτές οι λέξεις πρέπει να χρησιμοποιηθούν μόνο σε επείγουσα κατάσταση, καθώς μπορεί να προκαλέσουν πόνο, σωματικό και ψυχολογικό. Πρέπει να θυμηθεί από μόνος του.“

„Ναι ναι, έχεις δίκιο“ του απάντησε η Νόρα. „Πόσες φορές το έχεις κάνει αυτό;“

„3 φορές μέχρι στιγμής, της απάντησε χαμογελώντας. Όπως ξέρεις ήμουν ο πρώτος που θυμήθηκε κι έτσι έπρεπε να ψάξω να βρω όλους τους άλλους, κι εσένα μαζί.“

„Και τώρα είναι ο μοναδικός που λείπει, έτσι δεν είναι;“

„Ναι. Όπως πάντα.“ Είπε με έναν αναστεναγμό.

Η Νόρα χαμογέλασε.

„Είμαι περίεργη να τον γνωρίσω.“

„Έχεις δει καμιά φωτογραφία του;“ την ρώτησε ο Φιλ.

„Mόνο μια αλλά δεν φαίνεται καλά.“

„Μάλιστα. Όπως και να‘χει, φτάνουμε σε λίγο και αν θέλουμε να επιτύχουμε, τον χρειαζόμαστε. Αλλιώς....δεν θέλω να σκέφτομαι τί θα γίνει αν δεν θυμηθεί αυτή τη φορα.“

Η Νόρα του έπιασε το χέρι.

„Θα τα καταφέρουμε“ είπε με μια δόση σιγουριάς.“ Έτσι γίνεται πάντα, έτσι θα γίνει κι αυτή τη φορά.“

„Έχεις δίκιο. Δεν θα αποτύχουμε.“ Της είπε.

Χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον και κοίταξαν έξω από το παράθυρο καθώς το τρένο έφτανε στον προορισμό του...