Gods among us-part V

EN: Phil was walking up and down the street worried. Why is it taking so long? He wondered. He looked his phone and realized that only 30 minutes had gone by. It seemed forever, he thought. His phone rang.

"Hi Amy."

"Is she still inside?"

"Yes, I am waiting for her. Are you guys together?"

"Yes, we are at Alex’s place."

"OK, I will give you a call once she is out."

"Got it.  Phil, do you think that she will make it?" She asked him worried.

"I trust her" Phil replied.

She took a deep breath.

"OK" she said "Please do not forget to call us once she is out."

"I will" said Phil and hung up the phone.

At the same time, the central door opened. He turned his head full of hope and he saw a man coming out of the building. He turned his head back but something made him to look the man again.

He saw him holding a cigarette without having the intention of lighting it up. He seemed lost in his thoughts. Phil went closer to him.

"Need a fire?" Phil asked whilst he was observing him.

Mark looked at him kind of confused.

"Ooh, no no thank you. I guess I will not light this one up." Mark said looking at his cigarette. 

"OK, is a bad habit after all" said Phil.

"I agree,"Mark said smiling.

Suddenly, the sky turned darker and a lightning crossed the sky.

Phil was still looking at Mark. He realized that Mark was staring at the sky.

"Are you afraid of lightnings?" Phil asked Mark.

"It may come to you as a surprise but no, on the contrary I’d say, they calm me down. Ever since I was a child. It felt somehow that with every lightning, I was feeling relieved. I used to sit by my window watching the sky waiting for one."

Phil smiled.

"I understand completely" he said.

"What about you? Are you afraid of lightnings?" Mark asked him.

"Not really. Honestly, I like the rain more. I guess I am a water boy."

"So you like getting wet" said Mark laughing.

"Something like that" Phil answered laughing as well.

"I am Mark" he said smiling. "Nice to meet you."

Phil looked at him and answered:

"And I am Phil."

They did a handshake and Mark looked at his watch.

"Oh my god, time flies!" I am very sorry Phil but I have to go back to the office.

"I understand" Phil said. "Was nice meeting you."

"You too, I guess I’ll see you around" said Mark and entered the building.

Oh you have no idea, Phil thought and grabbed his phone immediately.

"Amy is me. No no she is still inside but, I met him. He is here."

GR: Ο Φιλ περπατούσε νευρικός πάνω κάτω τον δρόμο μπροστα απο την εταιρεία. Γιατι καθυστερεί τόσο πολυ; αναρωτηθηκε. Κοίταξε το κινητό του κ συνειδητοποίησε ότι είχαν περάσει μόνο 30 λεπτά. Μου φαίνεται λες και πέρασε αιώνας, σκέφτηκε. Την ίδια στιγμή, το κινητό του χτύπησε. 

"Γεια σου Έιμι"

"Ακόμα μέσα είναι;" τον ρώτησε. 

"Ναι, την περιμένω. Είστε όλοι μαζεμένοι;"

"Ναι, είμαστε στο σπίτι του Άλεξ"

"Οκ, θα σας τηλεφωνήσουμε μόλις βγει"

"Έγινε. Φιλ, πιστεύεις ότι θα τα καταφέρει;" τον ρώτησε ανήσυχη.

"Την εμπιστεύομαι" της απάντησε ο Φιλ.

Η Έιμι αναστέναξε.

"Οκ" είπε. "Σε παρακαλώ μην ξεχάσεις να μας ενημερώσεις μόλις βγει"

"Έγινε" είπε ο Φιλ κι έκλεισε το τηλέφωνο.

Την ίδια στιγμή, η κεντρική πόρτα της εταιρείας άνοιξε. Γύρισε να δει ποιός είναι γεμάτος ελπίδα και ένας άντρας βγήκε  από το κτίριο. Δεν έδωσε σημασία, όμως κάτι τον έκανε να γυρίσει ξανά και να δει τον άντρα.

Τον είδε να κρατάει ένα τσιγάρο χωρίς όμως να έχει την πρόθεση να το ανάψει. Φαινόταν χαμένος στις σκέψεις του. Ο Φιλ τον πλησίασε. 

"Θες φωτιά;" τον ρώτησε καθώς τον παρατηρούσε. 

Ο Μαρκ τον κοίταξε μπερδεμένος. 

"Ω όχι  όχι, ευχαριστώ. Μάλλον δεν θα το ανάψω τελικά" είπε κοιτώντας το τσιγάρο.

"Κακιά συνήθεια" του είπε  ο Φιλ.

"Συμφωνώ" είπε ο Μαρκ χαμογελώντας. 

Ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε και μια αστραπή τον διέσχισε. 

Ο Φιλ είχε τα μάτια του στον Μαρκ και συνειδητοποίησε ότι κοιτούσε τον ουρανό.

"Φοβάσαι  τις αστραπές;" τον ρώτησε.

"Θα σε εκπλήσσει, αλλά όχι. Ίσα ίσα, θα έλεγα ότι με ηρεμούν. Από τότε που ήμουν μικρός. Θα έλεγα πως με κάθε αστραπή ένιωθα ανακούφιση. Καθόμουν δίπλα στο παράθυρο περιμένοντας να δω έστω μια"

Ο Φιλ χαμογέλασε.

"Το καταλαβαίνω απόλυτα" του ειπε.

"Και εσύ; Τις φοβάσαι;" τον ρώτησε ο Μαρκ.

"Οχι ακριβώς. Βασικά, μου αρέσει η βροχή περισσότερο. Είμαι παιδί του νερού μάλλον" 

"Άρα σου αρέσει να βρέχεσαι" είπε ο Μαρκ γελώντας.

"Κάτι τέτοιο" είπε ο Φιλ γελώντας κι αυτός.

"Είμαι ο Μαρκ" του είπε χαμογελώντας "Χάρηκα"

Ο Φιλ τον κοίταξε και του απάντησε:

"Κι εγώ είμαι  ο Φιλ."

Δώσανε τα χέρια και ο Μαρκ κοίταξε το ρολόι του. 

"Πω πω, πέρασε η ώρα. Συγνώμη Φιλ, αλλά πρέπει να επιστρέψω στο γραφείο.

"Καταλαβαινω" του ειπε ο Φιλ."Χάρηκα για τη γνωριμία."

"Κι εγω. Τα λέμε." του είπε και μπήκε στο κτήριο.

Ω δεν έχεις ιδέα σκέφτηκε ο Φιλ και αμέσως πήρε το κινητό του.

"Έιμι, εγώ είμαι. Όχι όχι είναι ακόμη μέσα, αλλά τον γνώρισα. Είναι εδω."