Gods among us-part VIII

EN: At Mark’s place later in the day.

“So, before the ladies arrive, would you like to tell me what happened at work and you yelled at Anna?” Niko asked him.

Mark looked at him surprised.

“What you mean?” He said.

“Come on Mark, I know you were not feeling well. I saw you and I have to say that I am worried.”

“You get worried very easily” said Mark laughing.

“Maaaark?” Niko said.

Mark smiled.

“OK, he said, you got me. I met this lady…”

“Wait, you did what?” Niko interrupted him

“Please let me finish.”

“Yes, sorry, continue.”

“As I was saying, I met this lady and ever since I have this weird feeling. I think I know her but I cannot recall seeing her before. You know, she gave me this feeling that she knew me or I knew her? I don’t know how to explain this. There was something about her.”

“OK, where did you meet her?”

“On the elevator at work.”

“Hm, she is a colleague then.”

“No, not yet at least, she had her interview today.”

“Oh OK, I see. For which position?”

“I don’t know I haven’t asked her.”

“OK, and what happened after?”

“There is nothing more to say. She was going to the reception, I took the same elevator as her and we talked a bit.”

“Beautiful one?”

“Yes.”

“And you can’t stop thinking of her, right?”

“Yes, is really weird isn’t it?! I probably will not see her again” Mark said and smiled at Niko.

Niko wanted to say something but at the same time, they heard keys at the door. Mark gestured at Niko not to say anything else as the ladies were coming in.

“Oh here you are” said Anna smiling. “It took us a while but we made it" she said and left the bags in the kitchen.

“It’s raining cats and dogs outside” JJ said smiling at them and put the umbrella on the floor.

Another lightning crossed the sky…

GR: Στο σπίτι του Μαρκ αργότερα της μέρας. 

“Λοιπόν, πριν έρθουν οι κυρίες,  θα ήθελες να μου πεις τι έγινε σήμερα στη δουλειά και φώναξες της Άννας;” τον ρώτησε ο Νίκο.

Ο Μαρκ τον κοίταξε έκπληκτος.

“Τί εννοείς;” είπε.

“Έλα τώρα Μαρκ, ξέρω ότι δεν ήσουν καλά. Σε είδα και ανησύχησα."

“Ανησυχείς πολύ εύκολα εσύ ” είπε ο Μαρκ γελώντας.

“Mααααααρκ;”  είπε ο Νίκο.

Ο Μαρκ χαμογέλασε.

“Oκ, είπε, με έπιασες. Γνώρισα αυτήν την κοπέλα...”

“Περίμενε, τί είπες;” Τον διέκοψε.

“Σε παρακαλώ άφησέ με να τελειώσω"

“Ναι, συγνώμη, συνέχισε.”

“Όπως  έλεγα,  γνώρισα αυτήν την κοπέλα κι από τότε έχω ένα παράξενο προαίσθημα. Νομίζω ότι την ξέρω αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ να την έχω ξαναδεί κάπου. Ξέρεις, μου έδωσε να καταλάβω ότι την ξέρω ή ότι με ξέρει; Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Είχε κάτι πάντως.”

“Oκ, πού την γνώρισες;”

“Στο ασανσέρ στη δουλειά"

“Χμ, είναι συνάδελφος δηλαδή.”

“Όχι, όχι ακόμα τουλάχιστον, είχε  την συνέντευξη της σήμερα."

“Μαλιστα, σε τί θεση;”

“Δεν ξέρω, δεν την ρώτησα."

“Οκ, και μετά;”

“Τίποτα. Πήγαινε στην αίθουσα υποδοχής, πήρα το ίδιο ασανσέρ με αυτήν και μιλήσαμε λίγο.”

“Είναι όμορφη;”

“Ναι”

“Και δεν μπορείς να σταματήσεις να την σκέφτεσαι, σωστα;”

“Ναι, δεν είναι παράξενο; Πιθανών να μην την ξαναδώ ποτέ" είπε  ο Μαρκ και χαμογέλασε στον Νίκο.

Ο Νίκο πήγε να πει κάτι αλλά την ίδια στιγμή ακούσανε κλειδιά στην πόρτα.  Ο Μαρκ έκανε νόημα στον Νίκο να μην πει κάτι άλλο  καθώς οι κυρίες φτάσανε.

“Ώστε εδώ  είστε” είπε η Άννα χαμογελώντας. "Μας πήρε λίγο παραπάνω αλλά τα καταφέραμε" είπε κι άφησε τις σακούλες στην κουζίνα.

“Ρίχνει καρεκλοπόδαρα έξω" τους είπε η Τζέι-Τζέι χαμογελώντας κι άφησε την ομπρέλα στο πάτωμα.

Άλλη  μια αστραπή διέσχισε τον ουρανό...